حضرت آیت الله موسوی جزایری در ادامه شرح زیارت جامعه کبیره با اشاره به فراز،

❇️"سَعِدَ مَنْ وَالاكُمْ وَ هَلَكَ مَنْ عَادَاكُمْ"

هدایت و رستگاری و سعادت در دنیا و آخرت در گروی پیروی از اوصیاء رسول الله است.

خاطر نشان کردند: سنت الهی این است که هر پیغمبری اوصیایی داشته باشد.
اوصیاء باید انتخاب شده از سوی خدا باشند.وصی حضرت محمد (ص) نیز امام علی علیه السلام بوده است.

ایشان به نقل از حدیثی از رسول خدا(ص) فرمودند: 
“هذا اخی و وارثی و وزیری و وصیی و خلیفتی فیکم بعدی فاسمعوا له و اطیعوا”

این علی(ع) برادر و وارث و وزیر و وصی و جانشین من در میان شما پس از من است، سخنان او را بشنوید و فرمان او را اطاعت کنید"

حضرت آیت الله موسوی جزایری اذعان داشتند: بعد از وفات هر پیامبر باید به وصی او اقتدا کرد و اگر از آنها پیروی نکنیم نتیجه ی آن خسران و گمراهی در دنیا و آخرت است.

ایشان با اشاره به معنای سعادت، عنوان کردند : گاهی سعادت در برابر نحس به کار می رود مثلا وقتی قرار است برای ستارگان استفاده شود، به دو بخش ستاره سعد و ستاره نحس تقسیم می شود. 

حضرت آیت الله موسوی جزایری به نقل از سید حمیری در رابطه با ولادت امیرالمومنین اینگونه فرمودند:

فی لیله غابت نحوس نجومها و بدت مع القمر المنیر الاسعد ...
ستاره های نحسش همه غائب شده بودند و علی با آن ماه منیر تابناک سعد و سعادت بدرخشید.

ایشان با توجه به اینکه سعادت نقطه مقابل شقاوت می باشد، افزودند: گاهی سعادت در برابر شقاوت به کار می رود. سعادت یعنی انسان هم در دنیا و هم در آخرت خوشبخت باشد ولی شقاوت دوری از رحمت خداوند و بدبختی در آخرت معنی شده است.

حضرت آیت الله موسوی جزایری در ادامه به صفات سلبیه خداوند پرداختند و بیان داشتند:
دسته ای از صفات وجود دارد که صفات سلبیه است به این منظور که ما معتقدیم خداوند تبارک و تعالی جسم نیست و قابل رویت نیست. ما در عالم مادی هستیم و خداوند موجودی ماورائی و متافیزیکی و غیر ماده است.

ایشان با اشاره به صفت "حی القیوم" بودن پروردگار خاطر نشان کردند:  
اعتقاد دیگر شیعیان این است که خداوند حی القیوم (قائم به ذات) است، که تمام موجودات عالم وابسته به او هستند.

أَلَا إِنَّهُمْ فِي مِرْيَةٍ مِّن لِّقَاءِ رَبِّهِمْ أَلَا إِنَّهُ بِكُلِّ شَيْءٍ مُّحِيطٌ

آگاه باشید که آنها از لقای پروردگارشان در شکّ و تردیدند؛ و آگاه باشید که خداوند به همه چیز احاطه دارد!(فصلت/۵۴)

ایشان در پایان روایتی از امیر المومنین (ع) نقل کردند: 
روزی امیر المومنین(ع) در حال سخنرانی و موعظه می کردند ناگهان شخصی از ایشان پرسید:
فقال: «يا أميرالمؤمنين! هل رأيت ربّكَ حين عبدته؟». فقال: ويلك! ما كنت أعبد رباً لم أره.». قال: «و كيف رأيته؟». قال: «ويلك! لا تدركه العيون في مشاهدة الأبصار و لكن رأته القلوب بحقائق الإيمان.». کافی ۹۸/۱ ح ۶ و نهج البلاغه، خطبه ۱۷۹

از امیرالمونین (ع) پرسیدند: آیا پروردگارت را هنگام پرستش او دیده ای؟ امام فرمود: وای بر تو! من آن نیستم که پروردگاری را که ندیده ام ، بپرستم. عرض کردند: چگونه او را دیده ای؟ فرمود: وای بر تو! دیدگان هنگام نظرافکندن او را درک نکنند ولی دلها با حقایق ایمان او را می بینند.