حضرت آیت الله موسوی جزایری با اشاره به این بخش از زیارت جامعه کبیره :
مَنْ وَالاكُمْ فَقَدْ وَالَى اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاكُمْ فَقَدْ عَادَى اللَّهَ وَ مَنْ أَحَبَّكُمْ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ [وَ مَنْ أَبْغَضَكُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ] وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِكُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ، أَنْتُمُ الصِّرَاطُ الْأَقْوَمُ [السَّبِيلُ الْأَعْظَمُ] وَ شُهَدَاءُ دَارِ الْفَنَاءِ وَ شُفَعَاءُ دَارِ الْبَقَاءِ
آن كه شما را دوست داشت،خدا را دوست داشته،و هر كه شما را دشمن داشت خدا را دشمن داشته،و هر كه به شما محبّت ورزيد به خدا محبت ورزيده و هركه با شما كينه توزى نمود،با خدا كينه ورزى نموده است،و هركه به شما چنگ زد،به خدا چنگ زده است، شماييد راه راستتر و گواهان خانه فنا،و شفيعان خانه بقا"
به موضوع دوستی و محبت پرداختند و فرمودند: رابطه حب و محبت بمعنای دوست داشتن است. که شیخ اشراق، از اعاظم عرفا و فلاسفه ماهیت دوست داشتن را چنین بیان کرد: " محبت حالت سرور و ابتهاجی است که از تصور حضور محبوب، در نفس انسان بوجود می آید "
یکی دیگر از علما ، تعبیر دیگری از دوست داشتن کرده است : " رابطه محبت عبارتند از جذبه ای که مثل کهربا از سمت محبوب بروز میکند و به سمت محب می آید".
حضرت آیت الله موسوی جزایری افزودند: بنابراین، محبت هم حالت فاعلی دارد و هم حالت انفعالی که گاهی به عشق، علاقه و یا شور و اشتیاق نیز معنا می‌شود.
ایشان محبت را بر دو قسم برشمردند و عنوان کردند: قسم اول، منشاء حیوانی و وجود مادی انسان است و از آن به عشق مجازی تعبیر می گردد. و قسم دوم، منشاء و ریشه عقلانی دارد که بسیار مقدس می باشد.
حضرت آیت الله موسوی جزایری افزودند: در روایات از اهمیت قسم دوم بسیار سخن به میان آمده است. و در روایات، فصلی بنام " الحب فی الله و البغض فی الله" به این موضوع اشاره شده است ، که دوستی و دشمنی در راه خدا باشد و باید با کسانی که دوست خدا هستند دوست، و با دشمنان خدا دشمن بود.
ایشان تصریح کردند: پیامبر اکرم(ص) نیز بهترین اعمال را دوستی و دشمنی برای خداوند بیان کرده اند.
نماینده ولی فقیه در خوزستان اظهار داشتند: یکی از دلایل اصلی امر به حضور در مساجد ، دوست یابی بوده است. اینکه در مساجد رابطه دوستی و اخوت بین مومنین صورت گیرد.
ایشان در پایان به روایتی از امام باقر(ع) اشاره کردند:
حضرت امام محمد باقر (علیه السلام) فرموند: اگر خواستى بدانى كه در وجودت خیر و خوشبختى هست یا نه، به درون خود دقّت كن اگر اهل عبادت و طاعت را دوست دارى و از اهل معصیت و گناه ناخوشایندى، پس در وجودت خیر و سعادت وجود دارد; و خداوند تو را دوست مى دارد.
ولى چنانچه از اهل طاعت و عبادت ناخوشایند باشى و به اهل معصیت عشق و علاقه ورزیدى، پس خیر و خوبى در تو نباشد; و خداوند تو را دشمن دارد.
و هر انسانى با هر كسى كه به او عشق و علاقه دارد، با همان محشور مى گردد."
و سپس افزودند: همانطور که در این روایت آمده است، در علم روانشناسی نیز اصلی بنام " محاکات" وجود دارد و به این معنا می باشد که انسان بطور ناخودآگاه از افرادی که برای او ارزشمند هستند، الگو میپذیرد.
